Wiatraki, nieodłączny element polskiego krajobrazu. Dziś coraz trudniej spotkać ten dostojny obiekt wiejskiej architektury. Jego rola w gospodarce rolnej przez lata była nieoceniona. Każda większa wieś posiadała w swych granicach skrzydlatego giganta. Tak giganta, bo obok kościoła była to największa budowla we wsi. Zawód młynarza cieszył się powszechnym szacunkiem, to przecież od jego pracy zależał byt okolicznych gospodarzy. Żyto, pszenica, owies, jęczmień stanowiło i w zasadzie do dziś stanowi większość upraw. Żeby uzyskać mąkę z której następnie powstaje chleb, potrzebne było miejsce w którym ziarna zmieniano na mąkę, otręby, kasze. Taką rolę na polskiej wsi spełniał wiatrak, to tam okoliczni gospodarze przywozili uzyskane plony, w celu przerobienia ziaren na mąkę. Siła wiatru jako podstawowy czynnik sprawczy pracy każdego wiatraka, determinowała jego budowę w najwyższym punkcie w okolicy. Zdarzało się tak, że w obrębie jednej wsi funkcjonowało więcej wiatraków. Często bogaci chłopi, posiadający dużo ziemi budowali własne, w ten sposób stawali się niezależni, nie byli skazani na oczekiwanie na swoją kolejkę.
